Wat een week was dit weer... Na de klap dat we te horen kregen dat mam uitzaaiingen had, maar dat het met chemo wel goed zou komen, kreeg ze zondag ineens erg buikpijn. Maandag weer naar het ziekenhuis en haar darmen worden geblokkeerd door de uitzaaiingen waardoor alles wat ze eet weer omhoog komt. Ik zal de details besparen over de waardeloze communicatie van het ziekenhuis waardoor we 2 dagen met z'n allen vol in onzekerheid en de stress zaten.
Het trieste nieuws is nu dat het een te groot risico is om te opereren en dat chemo en een operatie alleen verlenging is. Heeft mam besloten dat ze dit niet meer wil... Zo hard gevochten het afgelopen jaar, zo veel pijn heeft ze gehad, zo ziek is ze geweest van de chemo. Het is klaar.
Sinds vandaag is ze thuis in haar eigen vertrouwde huis. Ze krijgt vocht binnen maar we moet haar binnen een korte tijd gaan missen. En we kunnen haar helemaal niet missen! Haar man, haar kinderen, haar kleinkinderen , haar zussen en broer, haar nichtjes en neefjes, haar vrienden en kennissen. Wat een verdriet.
En wat een verdriet voor haar. Ze wil ons niet achter laten. Ze wil graag vechten. Maar het is genoeg geweest. Mam verdient dit niet. We gaan de tijd die we samen hebben genieten, praten, lachen, huilen, stil zijn.
Ze is zo sterk, zo sterk! Gvd! Waarom? Waar slaat dit op! Mijn kinderen zijn gebroken. Hun oma, hun alles! Mijn moeder.
En m'n hart breekt, want zij moet ons allemaal achterlaten, dat gevoel is onmenselijk.
Mam, we houden van je, bedankt voor alles wat je voor ons hebt gedaan, ik had me geen betere moeder kunnen wensen. Nu gaan wij voor jou zorgen met alle liefde en kracht die we hebben.
2 opmerkingen:
Mooi gezegd nat, je moeder was er echt altijd voor jullie en zal erg zwaar zij voor ivoor jullie en voor de rest van de Fam . De tijd die haar nog rest nog proberen nog zo fijn mogelijk te maken en inderdaad proberen nog te lachen en praten met elkaar zodat je er later aan kunt denken met n lach en n traanxxxxx deb
wAT EN PIJN EN VERDRIET MAAR WAT GOED VAN JE DAT JE ZEGT DAT HET GENOEG IS DAT TOONT VEEL RESPECT VOOR JE MOEDER IK LEEF MET JULLIE MEE,DIKKE KUS UIT GOOR
Een reactie posten