Ja ik weet het. Het nieuwe jaar is al een maand bezig, maar voor mij voelt het als een nieuw begin.
Na een heel zwaar afgelopen jaar waarin ik mijn moeder(55) ben verloren, is het nu de tijd om mijzelf beetje bij beetje weer op te rapen en weer lekker te gaan bloggen.
Inspiratie genoeg zou ik zeggen met 3 kinderen, part-time baan. En de Reiki die ik geef.
Het kriebelt al weken om weer te gaan schrijven, maar aangezien deze 3 kinderen van mij allemaal geboren zijn in januari, had ik weinig tijd om te schrijven. En weinig energie.
Want ondanks dat ik alles aardig onder controle heb wat betreft oppas, sport, zwemles, speeldates enz. Is er 1 ding wat nog niet echt lukt. En dat is mijn kleinste vriend laten slapen S'avonds. Meneer is net 2 en slaapt bij mij in bed. Alles geprobeerd. Eigen kamertje. Bedje anders neerzetten. Lampje op de kamer. Bedje op mijn kamer. Altijd drama, en nu lig ik dus standaard bij hem om hem in te laten slapen. Waarnaar hij na een uur weer wakker word en hetzelfde ritueel overnieuw begint.
Derde kind zou je denken, ach die doe ik er zo even bij. Maar helaas derde kind zit weer net iets anders in elkaar als kind 1 en kind 2...gelukkig slapen de oudste 2 binnen 5 minuten.
Overdag een heerlijk, gezellig, lief en vrolijk ventje. Maar S'avonds een terror eerste klas. Zodoende slaap ik dus al 2 jaar erg weinig.
Maar ik blijf volhouden, ik blijf positief en ik hoop dat het ooit gaat lukken en ik S'avonds weer wat anders kan doen als bij mijn jongste zoon liggen.
Ik heb dus zin om weer te bloggen en de dagelijkse ditjes en soms frustrerende datjes weer te gaan delen.
De kleine man snurkt nu, dus tijd om even te relaxen ( hoop ik).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten